کد مطلب:34488 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا اين تفكر كه «مذهب، خوشبختي و سعادت دنيا و آخرت را در تضاد ميبيند و فقط يكي را ممكن ميداند» غلط است؟

: اولين سؤال و ايرادي كه بر اين منطق وارد است از ناحية منطق توحيد و خداشناسي است. آخر چرا خدا الزاماً بشر را به تحمل يكي از دو بدبختي محكوم كرده است؟ چرا جمع ميان دو خوشبختي ناممكن است؟ مگر خداوند بخيل است؟! مگر از خزانة رحمت او كم ميشود؟! چه مانعي دارد خدا، هم خوشبختي دنيا را براي ما بخواهد وهم خوشبختي آخرت را؟ اگر خدايي در كار است كه از وجود و قدرت غير متناهي لبريز است، بايستي سعادت كامل ما را بخواهد و اگر سعادت كامل ما را ميخواهد هم خوشبختي دنياي ما را ميخواهد و هم خوشبختي آخرت ما را.
كساني كه اين فكر را تبليغ كرده و ميكنند، خيال كردهاند كه علت اين كه در دين يك سلسله چيزها از قبيل شراب و قمار و زنا و ظلم و غيره نهي شده اين است كه اين امور، سعادت و خوشبختي و بهجت ميآورد و دين با خوشي و بهجت مخالف است و خدا خواسته او در دنيا خوشي و سعادت و مسرّت نداشته باشد تا بتواند در آخرت خوشبخت باشد! و حال اينكه امر، درست بر عكس اين است.
اين جلوگيريها و محدوديتها به خاطر اين است كه اين امور موجب بدبختي و تيرگي زندگي ميگردد. اگر خدا گفت شراب مخور، معنايش اين نيست كه اگر شراب بخوري در دنيا خوشبخت ميشوي و خوشبختي دنيا با خوشبختي آخرت ناسازگار است، بلكه چون شراب موجب بدبختي است، هم در دنيا وهم در آخرت از آن جلوگيري شده است. تمام محرّمات اينچنيناند؛ يعني اگر موجب بدبختي نبودند حرام نميشدند.
و همچنين در مورد واجبات؛ يعني واجبات، چون موجب خوشبختي هستند و در همين زندگي دنيا نيز اثر نيك دارند، واجب شدهاند، نه اينكه واجب شدهاند تا قدري از خوشبختي دنيا بكاهند.
قرآن با كمال صراحت فوايد و مصالح واجبات و مضار و مفاسد محرّمات را توضيح ميدهد، مثلاً در دو آيه، نيرو بخشي نماز و روزه را بيان ميكند، ميفرمايد:
«اِسْتعينوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ وَ اِنَّها لَكَبيرَةٌ اِلّا عَلَي الْخاشِعينَ» بقره/45
[از شكيبايي و نماز كمك جوييد و آن [نماز] بسي سنگين است مگر براي خشوع پيشگان.]
و دربارة روزه ميفرمايد:
«يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَي الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقونَ» بقره/183
[اي كساني كه ايمان آوردهايد! روزه بر شما نوشته شده است، همچنانكه بر كساني كه قبل از شما بودند نوشته شد، شايد كه با تقوي شويد.]
يعني نماز بخوانيد و روزه بگيريد تا روحتان نيرومند گردد و اخلاق زشت از شما زدوده شود. نماز و روزه نوعي كار و عمل و نوعي تمرين و تربيتاند كه جلوي فحشاء و كارهاي زشتتان را ميگيرند.
در اين تعليمات، نه تنها مسائل زندگي و مسائل معنوي را با يكديگر متناقض نميداند، بلكه مسائل معنوي را وسيلة سازش بيشتر با يك محيط زندگي سعادتمندانه معرفي ميكند.

---

مجموعه آثار شهيد مطهري ج1 –علل گرايش به ماديگري
شهيد مطهري